10 ربیع‌الثانی سالروز وفات حضرت معصومه (س)

حضرت فاطمه معصومه (س) اوّل ذی‌القعده سال 173هـ . ق در مدينه منوره به دنيا آمدند و در سن 28 سالگی در روز دهم ربيع الثانی سال 201هـ . ق در شهر قم از دنيا رفتند.

نام شريف آن بزرگوار فاطمه و القاب ايشان " معصومه" ، " كريمه اهل بيت" ، " ستّی" ، و " فاطمه كبری" است.

پدر ایشان حضرت موسی بن جعفر (ع) و مادرش نجمه خاتون مادر حضرت رضا (ع) است.

در سال 201 هـ . ق، يك سال پس از سفر تبعيد گونه حضرت رضا (ع) به شهر " مرو" حضرت فاطمه معصومه (س) همراه عدّه ای از برادران خود براي ديدار برادر و تجديد عهد با امام زمان خويش راهی ديار غربت شدند. در طول راه به شهر ساوه رسيدند، ولی در آنجا عده‌ای از مخالفين اهل بيت با مأموران حكومتی همراهی نموده و با همراهان حضرت به نبرد و جنگ پرداختند كه عدّه‌ای از همراهان حضرت در اين حادثه غم‌انگيز به شهادت رسيدند. حضرت در حالی كه از غم و حزن بسيار مريض بود با احساس نا امنی در شهر ساوه فرمود: مرا به شهر قم ببريد، زيرا از پدرم شنيدم كه فرمود:"شهر قم مركز شيعيان ما می‌ باشد".

بزرگان قم وقتی از اين خبر مسرّت بخش مطّلع شدند به استقبال آن حضرت شتافتند و ايشان در ميان شور و احساسات مردم قم وارد آن شهر مقدّس شدند و در منزل شخصی " موسی بن خزرج " اجلال نزول فرمودند. آن بزرگوار هفده روز در شهر ولايت و امامت به سر بردند و در اين مدّت مشغول عبادت و راز و نياز با پروردگار متعال بودند و واپسين روزهای عمر پر بركت خويش را با خضوع و خشوع در برابر ذات پاک الهی به پايان رساندند.

در رابطه با علّت مريضی نابهنگام حضرت و مرگ زودرس آن بزرگوار گفته شده است كه زنی در شهر ساوه ايشان را مسموم نمودند كه اين مطلب با توجه به درگيری دشمنان اهل‌بيت با همراهان حضرت و شهادت عده‌ای از آنها ‌در ساوه و جوّ نامساعد آن شهر و حركت نابهنگام آن بزرگوار در حال مريضی به سوی شهر قم ، مطلبی قابل قبول می تواند باشد.

بعد از وفات شفيعه روز جزا ، آن حضرت را غسل داده و كفن نمودند ، سپس به سوی قبرستان  بابلان تشييع كردند ولی به هنگام دفن آن بزرگوار به خاطر نبودن محرم دچار مشكل شدند و سرانجام تصميم گرفتند كه پيرمردی به نام" قادر" اين كار را انجام دهد. ولی قادر و حتّی بزرگان و صلحا ، شيعه قم هم ، لايق نبودند عهده دار اين امر مهم شوند؛‌ چرا كه معصومه اهل بيت را بايد امام معصوم به خاک سپارد. مردم منتظر آمدن " آن پيرمرد صالح " بودند ، كه ناگهان دو سواره را ديدند كه از جانب ريگزار به سوی آنان می آيند و قتی نزديک جنازه رسيدند، پياده شده و بر جنازه نماز خواندند و جسم پاک ريحانه رسول خدا را در داخل سردابی " كه از قبل آماده شده بود " دفن كردند و بدون اينكه با كسی تكلّمی نماين ، سوار شده و رفتند و كسی هم آنها را نشناخت.

به قول يكی از بزرگان هيچ بعيد نيست كه اين دو بزرگوار ، امامان معصومی باشند كه براي اين امر مهم ّ به قم آمدند. پس از پايان رسيدن مراسم دفن ، موسی بن الخزرج سايبانی از حصير و بوريا بر قبر شريف آن بزرگوار برافراشت و اين سايبان برقرار بود تا زمانی كه حضرت زينب دختر امام جواد (ع) وارد قم شد و قبّه‌ای آجری بر آن مرقد مطهّر بنا كرد و بدين سان تربت پاک آن بانوی بزرگ اسلام قبله‌گاه قلوب ارادتمندان به اهلبيت (ع) و دارالشّفای دلسوختگان عا شق ولايت و امامت شد.

همچنین در باب مقام علمی ایشان گفته شده است که حضرت  فاطمه معصومه(س) از نظر علمی و  آگاهی به مسائل دينی و معارف اسلامی اعم از احکام و اخلاق و ... در حدّ بالايی از رشد علمی رسیده بودند تا آنجا که گاهي با نبود  پدر بزرگوارش به پرسش‌های دينی و فقهی شيعيان پاسخ می‌دادند.

ص گ / س م